خودکشی یک معضل مهم سلامت روان جوامع انسانی است. برای مثال،
در جهان، خودکشی چهارمین عامل مرگ نوجوانان پانزه تا نوزده ساله برشمرده می شود.
77 درصد خودکشی ها در کشورهای با درآمد متوسط و پایین رخ می دهد.

چه کسی در معرض خطر است؟ در افراد مبتلا به اختلالات
روانپزشکی (به ویژه در موارد افسردگی و مصرف الکل) خطر خودکشی بالاست. علاوه بر
آن، بسیاری از خودکشی ها به صورت تکانشی و ناگهانی در زمانی که افراد با بحران های
شدید زندگی مانند مشکلات اقتصادی، ورشکستگی، از دست دادن رابطه عاطفی، درد مزمن و
بیماری مواجه می شوند، رخ می دهد.

خبر خوب اینکه خودکشی قابل پیشگیری است! هر کدام از ما می توانیم
گام هایی موثر برای کاهش خودکشی در جامعه و در میان عزیزانمان برداریم. به عنوان
مثال اگر خانه دار هستیم، داروها و سموم اضافه را از بین برده و یا در گنجه ای دور
از دسترس قرار دهیم. اگر در شهرداری کار می کنیم، با نرده کشی پل ها و امن کردن
فضای متروها از خودکشی به علت سقوط جلوگیری کنیم. اگر مسوول توزیع و فروش دارو و
سموم هستیم، قوانینی را در کار خود به کار ببندیم که دست کم میزان دسترسی عمومی به
مواد سمی کاهش یابد. اگر معلم هستیم، یادگیری مهارت های زندگی و کنترل هیجان را
آموخته و این مهارت های پایه را به شاگردانمان آموزش دهیم،

به طور کلی همگی ما می توانیم هنرهای گوش کردن فعال، همدلی
و ارزیابی خطر خودکشی را از منابع معتبر بیاموزیم؛ اینگونه می توانیم در زمان
مواجهه با آشنا و دوستی که در یک بحران روانشناختی است، کمک های اولیه روانشناختی
را به او ارائه داده و دست او را قبل از افتادن به ورطه خودکشی بگیریم.

با افزایش آگاهی، مهارت و ایجاد تغییرات در محیط زمدگی خود، تداوم امن زندگی را به
دیگری هدیه خواهیم داد.

دکتر «فاطمه فرهودی»، استادیار گروه
روانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی شیراز